Эх дэлхий дээр түм түмэн моддод. Ургаж буй, унаж буй, цасанд дарагдсан ногоон гацуур, хатаж хорчийсон мөчир, биенээн түшиж салаалсан хос мод, шатаж түлэгдсэн хар мод, ховхорч гэмтсэн хус, ер бусын хэлбэр дүрс үүсгэсэн моднууд Богд-Уул руу өгсөх замаар тааралдана. Ижилхэн л мод, юуны учир ийм их ялгаатайн бол?
Газраас үндэслэн биежсэн хар том модноос салаалсан олон олон мөчир, мөчир бүр ч өөрийн хэр хэмжээгээр салбарлан тэнгэр өөд тэмүүлнэ. Модны орой дээрх мөчрүүд, модны хамгийн доор байрлах мөчрүүд урт, богино, өргөн, бүдүүн, нарны тусгал хүртэх, агаарын солбилцолд оролцох болон хүмүүсийн хайр энэрэл хүртэх өнцгөөрөө ялгарна. Нэг модноос ургасан олон мөчрүүд ч бас өөр. Хүртэх, мэдрэх, харах, сонсох хэлбэр нь ч өөр. Сайн төрлийг олж авсан мөчрүүд цаг хугацаанд үнэлэгдэн өгсөж, тэнгэрийн нэгэн хэсэгт уусан одохдоо дараагийн мөчрүүддээ байраа баяртай үлдээнэ. Тэр их ялалтын цуурай хангинан ирэхдээ ч эх дэлхийнхээ салхи, бороо, цас, аянга, шуурга гэх мэт сорилтуудыг даван гарч дараагийн төрөлдөө хүн төрхийг олдог мэт.
Өвлийн цас нь хэдхэн модон дээр гялтганан харагдах нь сайхан ч, чухам юуны учир хамгийн дээд мөчир ч биш хэсэг мөчир дунд сондгойрон харагдана вэ? Аавын амины охин, ээжийн хайртай хүү гэдэг шиг моддод хүртэл бие биенээ ингэж хайрладаг гэж үү? Зарим моддод тэнгэр рүү тэмүүлж байхад, зарим дээгүүр нь хүмүүс гишгэлж, таяг болгон хэрэглэнэ. Өмнө төрөлдөө байгаль дэлхийгээ хайрладаггүй, бусдад энэрэл нигүүлсэлтэй хандаж байгаагүй хүний дараагийн төрөл ийнхүү үйлийн үрээ хүртэж буй нь энэ юм болов уу. Бид эх дэлхий амьдрах уу, үхэх үү гэдэг асуултын хариулт хэвээр үргэлжлэсээр л...
No comments:
Post a Comment