Хатуухан хуультай ертөнц

Энэ хорвоог эвлүүлдэг тоглоом гэвэл

Би хамгийн гоё хэсэг нь

Элэгдэж хуучирдаггүй

Эрээчсэн ч өнгө нь гунддаггүй 

Тийм л өөдсөн дүрс байх байлаа

Энэ хорвоог надаар дүрслэвэл

Эмзэглэхдээ сэтгэл минь зөндөөн уйлчихсан ч

Эрхэмсэг зан минь гаднаа хад чулуу шиг 

Уярахдаа дотоод ертөнц минь багтаж ядсан ч

Гаднаа үл тоосон мэт шатаж буй гал

Өөрөөс минь бусдад ертөнц бэлэг барьдаг юм шиг

Өнгө нэмж л би баярладаг цэцэг

Гараас минь алдуурахдаа гунигтай байвал

Ганцхан дусал ч урсгахгүй юмсан гэж

Ганган инээдээрээ мишээл тодруулчихаад л

Гунигийг нь үдэж явуулдаг 

Өглөө шиг гэрэлтдэг нууц нь тайлагддаггүй оньсого

Өөдөсхөн дүүгээ бүдэрч унаад уйлахад

Өөрөө ч бас унаж уйлдаг

Өрөвдөж намайг аргадахад нь

Өөдөөс нь эрхлээд хоёулаа нялхардаг

Би балчирхан ертөнц

Аальгүйтэж гоёмоор санагдахад нь

Алив дүү минь хамт маяглая

Энэ ч гоё юм уу, тэр ч гоё юм уу

Эээ би олсондоо гээд багтахгүй ч

Булаалцалдаж, нуугдаж үймүүлдэг 

Дүрсгүйхэн өсч буй ертөнц

Нүүрээн будах дургүй ч

Чиний л төлөө үүнийг хийдэг

Нүд гялбам зүйлст дургүй ч

Чамд л таалагдах гэж өмсдөг

Хоёр дахь ертөнц

Дургүй зүйл надад байхгүй ээ

Дуртай бүгдэнд нь дуртай

Хэмжээ хязгаар гэж л байдаг

Хэнээс ч илүү хүсэл тэмүүлэлтэй
Хоёр дахь биет зүйлсэд л дургүй
Хувь тавилангийн эрхээр л эвлэрдэг

Хатуухан хуультай ертөнц