Дахиж уйлахгүй ээ

Өчигдөр нэг зүйл бичихэд, нулимс асгараад л байлаа

 

Өглөө толинд хараад:
Хөөх энэ хэн бэ? Нүд чинь яачихсы, байдгаараа бөлцийгөөд гээд л асуумаар ... Будаж үзлээ, гэхдээ л уйтгартай харагдажийна, би ийм байдалтай өөрийгөө хармааргүй байна. Нулимс надад зохихгүй юм байна аа, дахиж урихгүй ээ. 

Компьютер маань асдаггүй, арай гэж нээтэл хэрэгтэй файл маань алдаа заагаад л ... 

 

би нулимсанд дургүй лдээ, харин тэр боломж олгосон дээр нь гэсэн шиг зүггүйтмээр санагдсан бололтой. Дотроо зөндөө, зүгээр нээгдээсэй гэж залбираад л яахаа мэдэхгүй хоёр өрөөний хооронд гүйж, хүн амьтнаас асуулаа. Эцэст нь форматлахаар шийдэн, нүдээ аниад за хэрэгтэй гэсэн файл маань бүгд Д дээр байгаасай гээд л сд-гээ хийчихлээ. Хэхэ. бүх зүйл яг урьдынх шигээ нээгдлээ УРАААААА.

Өчигдөрийн бичсэн зүйл дээрх сэтгэгдлийг уншаад нэрээ л би бодож байсан шигээ биш харин эсрэгээр ярьдаг бололтой. Дараагийн боломжийг битгий алдаарай гэсэн байхы, одоо ч гэсэн боломж байгаа шүү дээ. Харин ч намайг хурцалж, өөрийгөө нээхэд тусалж байгаад нь талархажийна, илүү ихийг хийх болно. Мөрөөдөлтэй нэгэн байсан бол МӨРӨӨДЛӨӨ ЗОРИЛГО БОЛГОН ХҮСЭЛ ШИГЭЭ АМЬДАРНА АА

Нулимс гуниг зовлонг даллан дууддаг мэт санагддаг, тийм болохоор би дургүй ээ.